Yang Rui Lungsod ng Yuci, Lalawigan ng Shanxi

Sa aking puso, lagi akong naniwalang ang aking ama ay isang mabuting tao. Ngunit isang araw, bigla kong narinig na ang aking ama ay itiniwalag mula sa iglesia. Ako ay lubos na nasindak sa oras na iyon at hindi ko ito mauunawaan. Sa aking puso, ang aking ama ang pinakadakilang tao sa mundo. Kahit na siya ay may mainiting ulo, siya ay lubhang nagmalasakit sa aming magkakapatid at hindi kami kailanman binugbog o pinagalitan. Sa kabila ng mga suliranin ng aming pamilya, hindi niya ipahihintulot na kami ay makaramdam ng pagkagalit kahit gaano kadami ang pagdurusa na dapat niyang tiisin. Matapos tanggapin ng aming buong pamilya ang gawain ng Diyos, ang aking ama ay lalong naging aktibo sa pagtupad sa kanyang tungkulin, at madalas na hinimok kami na tuparin ang aming sariling mga tungkulin nang maayos. Kahit na ang aking ama ay medyo mabagsik kung minsan, sa sandaling may tungkuling tutuparin, di alintana ang hangin at ulan o gaano man katindi, hahanap siya ng paraan upang makumpleto ito. Paanong matitiwalag ang ganoong mabuting tao? Kung hindi siya makatatanggap ng kaligtasan, kung gayon sino ang maaari? Pinuno ng sitwasyon ang aking puso ng pagdaramdam at pagtatalo, dahil naramdaman ko na ang iglesia ay hindi pinakitunguhan ang aking ama nang patas. Bagama’t hindi ko sinabi ito, nahirapan akong kalmahin ang puso ko at naghirap ako sa pagdurusa.

Ilang araw na ang nakakaraan, nakita ko ang mga sumusunod sa mga salita ng Diyos: “Maaaring sa lahat ng iyong mga taon ng pananampalataya sa Diyos, hindi ka pa kailanman nakakapanumpa ng kahit sino o nakakagawa ng masama, ngunit sa iyong pakikisama kay Cristo, hindi ka makakapagsalita ng katotohanan, makakakilos nang may-katapatan, o makakasunod sa salita ni Cristo; sa ganyang lagay, sinasabi Ko na ikaw ang pinakamasama at pinakamalisyosong tao sa mundo. Maaaring pambihira ang iyong kabaitan at tapat ka sa iyong mga kamag-anak, kaibigan, asawa, anak, at magulang, at hindi kailanman nagsasamantala sa iba, ngunit kung hindi mo kayang umayon kay Cristo, kung hindi mo magawang makipag-ugnayan nang maayos sa Kanya, kahit pa iyong gugulin ang iyong lahat-lahat sa pagtulong sa iyong mga kapitbahay o sa masusing pag-aalaga sa iyong ama, ina, at mga miyembro ng iyong sambahayan, sasabihin Ko na masama ka pa rin, at bukod dito isa na puno ng tusong panlilinlang. Huwag isipin na kaayon mo si Cristo dahil lamang sa kasundo mo ang iba o gumagawa ka ng ilang mabubuting gawa. Sa palagay mo ba kayang dayain ng iyong mapagkawanggawang hangarin ang mga pagpapala ng Langit? Sa palagay mo ba ang paggawa ng ilang mabubuting gawa ay kahalili sa iyong pagsunod?” (“Yaong mga Hindi Kaayon ni Cristo ay Tiyak na mga Kalaban ng Diyos” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Pagkatapos magnilay sa mga salita ng Diyos, unti-unti kong naintindihan: Upang makita kung ang isang tao ay matuwid o masama, huwag tingnan kung ang kanilang panlabas na pag-uugali ay mabuti o masama o kung paano ang kanilang mga relasyon sa ibang mga tao. Sa halip, tingnan ang kanilang kaugnayan sa Diyos, at kung mayroon silang totoong pagsunod at takot sa Diyos, at kung sila ay kaayon sa Diyos. Maaaring ang isang tao ay may magandang kaugnayan sa iba, madalas na tumutulong sa iba at tinatrato sila nang may pagmamahal, ngunit kung hindi sila makaaayon sa Diyos, kung hindi nila hahangarin ang katotohanan sa kanilang pananampalataya, kung hahaluan nila ang kanilang tungkulin ng kanilang sariling personal na mga motibo, at kung hahatulan at tututulan nila ang Diyos kapag ang Kanyang gawain ay hindi kaayon sa kanilang mga pagkaunawa, kung gayon ang taong iyon ay mapagkunwari. Sila ay tuso, may dalawang mukhang masamang tao. Sa ganitong pagkaunawa, sinimulan kong maalala ang ilang pagpapahayag na ginawa ng aking ama. Sa kanyang dating denominasyon, ang aking ama ay isang lider. Matapos tanggapin ang yugtong ito ng gawain ng Diyos, hindi siya hinalal ng mga kapatid sa iglesia upang maging lider dahil ang kanyang kalikasan ay masyadong mapagmataas. Bagama’t nagmukha siyang masunurin sa panlabas at ginawa ang anumang sinabi sa kanya, ang kanyang nakatagong motibo ay makaupong muli sa “trono” ng lider. Nang maglaon, nang ang kanyang hangarin ay hindi natupad, ipinakita niya ang kanyang mga tunay na kulay, palaging kumikilos nang napakayabang sa iglesia, hindi kailanman nakikinig sa sinuman, at palaging pinipilit ang mga tao na makinig sa kanya kahit na ano pa man. Kapag nakita niya ang isang manggagawa na hindi umaakma sa gusto niya, hahatulan niya, mamaliitin, at pasasamain sila. Naghasik din siya ng kawalang-kasiyahan sa gitna ng mga kapatid na lalaki at babae, malubhang inaabala at ginugulo ang buhay sa iglesia. Maraming beses, ang mga pinuno at manggagawa ay nagbahagi ng katotohanan sa kanya, tinabas at pinakitunguhan siya, at binigyan siya ng mga babala—ngunit nanatili siyang lubos na wala sa loob. lalong hindi nagpakita ng anumang pagsisisi. Hindi ba ito ang pag-uugali ng masama? Gaya lang ng sinabi ng Diyos: “Ang pamantayan kung saan ang tao ay hinahatulan ang tao ay batay sa kanyang pag-uugali; ang isa na may mabuting pag-uugali ay isang matuwid na tao, at ang isa na ang pag-uugali ay karumal-dumal ay masama. Ang pamantayan kung saan hinahatulan ng Diyos ang tao ay batay sa kung ang kakanyahan ng isa ay sumusunod sa Kanya; ang isang sumusunod sa Diyos ay isang matuwid na tao, at ang hindi sumusunod sa Diyos ay isang kaaway at isang masamang tao, hindi alintana kung ang pag-uugali ng taong ito ay mabuti o masama, at hindi alintana kung ang pagsasalita ng taong ito ay tama o mali” (“Ang Diyos at ang Tao ay Magkasamang Papasok sa Kapahingahan” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Ayon sa mga salita ng Diyos, ang pag-uugali ng aking ama ay hindi pagsunod sa pagsasaayos at pagkakaayos ng Diyos, nagdudulot din ito ng pagkagambala sa iglesia. Gumawa siya ng lahat ng paraan ng pagiging masama alang-alang sa pakikipagtunggali para sa kapangyarihan at katayuan. Ang ganitong diwa ay lumalaban sa Diyos at nabibilang sa isang masamang tao. Ngunit ginamit ko ang kanyang panlabas na pag-uugali, tulad ng pag-aalaga sa akin at pag-aasikaso sa akin, sa pagiging kayang makatupad sa kanyang tungkulin, upang hatulan siya na isang mabuting tao, na iniisip na hindi siya dapat itiniwalag ng iglesia. Gayunpaman, ang kanyang mabuting gawa sa panlabas ay hindi tumutumbas sa pagsunod sa Diyos, at lalong hindi matatawag na matuwid. Tanging ang mga tunay na sumusunod sa pagsasaayos ng Diyos at maluwag sa loob na tinatanggap ang pagkastigo at paghatol ng Diyos, at naghahangad ng pagbabago ng disposisyon, ang makatatanggap ng kaligtasan. Tanging ang kanyang sarili ang masisisi ng aking ama sa pagbagsak sa kanyang kalagayan ngayon. Ito ay dahil sa kanyang napakasamang kalikasan at wala na siyang iba pang masisisi. Bukod pa rito, isa itong patunay ng matuwid na disposisyon ng Diyos.

O Diyos! Salamat sa paggamit sa kapaligirang ito at sa pagbibigay sa akin ng ganitong aspeto ng katotohanan upang baliktarin ang aking mga maling pananaw, at sa pagpapakita sa akin na ang Iyong kabanalan at ang Iyong matuwid at makaharing disposisyon ay hindi dapat saktan ng sinuman. Ito ay nagpaunawa sa akin na hindi ko makikilala o mauunawaan ang mga bagay nang wala ang katotohanan. Mula ngayon, anuman ang mangyari sa akin, hindi ko na hahatulan ang isang tao batay sa kanyang panlabas na anyo. Kailangan kong gamitin ang pananaw ng katotohanan at tanggapin ang lahat ng bagay na Iyong ginagawa. Kahit na hindi ko mauunawaan ang mga bagay na Iyong ginagawa, paniniwalaan ko na ang lahat ng ginagawa Mo ay tama. Hindi na ako mag-aanalisa at magsusuri mula sa pananaw ng isang tao. Maninindigan ako sa panig ng katotohanan, na patuloy na iniingatan ang aking sarili upang maging saksi para sa Iyo.