Wu Wen    Lungsod ng Zhengzhou, Lalawigan ng Henan

Ako ay isang mahinang tao na may sensitibong katauhan. Nang hindi ako naniwala sa Diyos, madalas akong malulungkot at mababagabag sa mga bagay na dumating sa aking buhay. Maraming ganitong mga pagkakataon, at lagi kong nadama na mahirap ang aking buhay; walang kagalakan, walang kaligayahan sa aking puso na masasabi. Ang sakit na ito ay tulad lang ng mga tanikalang palaging mahigpit na nakagapos sa akin, ginagawa akong lubos na kaawa-awa. Noon lamang pagkatapos kong naniwala sa Makapangyarihang Diyos na natagpuan ko ang ugat ng problema sa loob ng mga salita ng Diyos at unti-unting natamo ang kalayaan mula rito.

Nabasa ko ito sa mga salita ng Makapangyarihang Diyos: “Dahil masyadong minamahal ng mga tao ang kanilang mga sarili, ang kanilang buong buhay ay pangingipuspos at walang-kabuluhan…” (“Kabanata 46” ng Mga Salita ng Diyos sa Buong Sansinukob sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Sa oras na iyon, tila nalaman ko ang dahilan ng aking kalungkutan—ako ay labis na palalo. Madalas akong mababalisa at masasaktan mula sa ilang hindi kasiya-siyang mga salita o mula sa isang patagilid na sulyap mula sa ibang tao. Nang ako ay pinakitunguhan at pinungusan, nadamang nasaktan ako at malungkot, dahil ang aking dignidad ay nasira at nadama ko ang kahihiyan. Nabahala ako sa aking hinaharap na landas sa buhay. ... Hindi ba lahat ng ito ay dahil sobra akong nagmamalasakit sa aking sariling reputasyon, katayuan, kahambugan, hangarin, at hinaharap na kapalaran? Tulad sa mga pagbubunyag na ito, sa nakaraan, naisip ko na lamang na ito ay dahil may napakaraming bagay sa aking puso at isipan, na ang aking mga saloobin ay mabigat, na ang pagliligtas ng dangal ay mahalaga sa akin, at ako ay paimbabaw, ngunit hindi ko nalutas ang suliranin ng landas ng pagpasok. Maaari kayang ito ay dahil sa labis akong palalo, namuhay ako sa gitna ng paghihirap ni Satanas, sa pagkaalipin nito? Tahimik kong hinangad sa loob ng aking puso. Nang maglaon, nang ako ay nagbabasa ng mga salita ng Diyos sa “Tumakas Mula sa Impluwensiya ng Kadiliman at Makakamit Ka ng Diyos,” Nakita ko ang mga salitang ito mula sa Diyos: “Ang mga tao na hindi napalaya, na laging kontrolado ng ilang bagay-bagay at hindi nakakayang maibigay ang kanilang mga puso sa Diyos, ay ang mga tao na nasa ilalim ng gapos ni Satanas, at namumuhay sa ilalim ng lambong ng kamatayan” (Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Naisip ko: Hindi ba ito ang aking ganap na kalagayan? Mas lalo akong naging tiyak. Sumunod, nakita ko ang higit pa sa mga salita ng Diyos: “Upang tumakas mula sa impluwensiya ng kadiliman, kailangan mo munang maging tapat sa Diyos at magkaroon ng pananabik na hangarin ang katotohanan-sa gayon ka lamang magkakaroon ng tamang kalagayan. Ang pamumuhay sa tamang kalagayan ay paunang kailangan para sa pagtakas mula sa impluwensiya ng kadiliman. Ang hindi pagkakaroon ng tamang kalagayan ay nangangahulugan na hindi ka tapat sa Diyos at wala kang pananabik na hanapin ang katotohanan. Kung gayon, ang pagtakas mula sa impluwensiya ng kadiliman ay hindi na pinag-uusapan. Ang pagtakas ng tao mula sa impluwensiya ng kadiliman ay batay sa Aking mga salita, at kung ang tao ay hindi maaaring magsagawa alinsunod sa Aking mga salita, hindi sila makatatakas mula sa gapos ng impluwensiya ng kadiliman. Ang mamuhay sa tamang kalagayan ay ang mamuhay sa ilalim ng paggabay ng mga salita ng Diyos, ang mamuhay sa kalagayan ng pagiging tapat sa Diyos, ang mamuhay sa kalagayan ng paghahanap sa katotohanan, ang mamuhay sa realidad ng taos na paggugol para sa Diyos, ang mamuhay sa kalagayan ng tunay na pagmamahal sa Diyos. Sila na namumuhay sa mga ganitong kalagayan at sa loob ng ganitong realidad ay dahan-dahang mababago habang pumapasok sila nang higit na malalim sa katotohanan, at sila ay mababago kasabay ng paglalim ng gawain ng Diyos, hanggang sa kalaunan sila ay tiyak na makakamit ng Diyos, at magagawa nilang ibigin ang Diyos nang tunay” (Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Sa pagbabasa nito, aking nadama na lumiwanag ang aking puso. Kapag ang mga tao ay nagmahal sa kanilang sarili, hindi sila maaaring magkaroon ng angkop na kaugnayan sa Diyos, at ang kanilang puso para sa paghahangad sa katotohanan ay hindi magiging ganoon kadakila. Sa bandang huli, dahil sa kanilang kapalaluan, sisirain nila ang kanilang sarili sa pamamagitan ng pamumuhay sa ilalim ng sakop ni Satanas. Salamat sa kaliwanagan mula sa mga salita ng Diyos na nagpahintulot sa akin na makita ang aking sariling mapanganib na kalagayan at mayroong landas sa pagtatanggal ng impluwensiya ng kadiliman, may pusong naghahanap ng katotohanan, na tunay na umaasa at tumitingala sa Diyos kapag nakatagpo ng mga usapin, higit pang nagbabasa ng mga salita ng Diyos, naghahanap ng mga prinsipyo ng pagsasagawa sa mga salita ng Diyos, at palaging nagiging matapat sa Diyos. Sa pagtatamo ng gawain ng Banal na Espiritu, ang katiwalian sa loob ng sangkatauhan ay maaaring sumailalim ng pagbabagong-buhay kasama ng kanilang pagpasok sa katotohanan. Ito ang paraan ng gawain ng Banal na Espiritu. Ngunit binale-wala ko ang aspetong ito, walang pakialam na sinusubukan lamang na harapin ang aking katiwalian sa aking sarili, hindi umaasa sa gawain ng Banal na Espiritu upang baguhin ang aking sarili. Hindi nakapagtataka na nakamit ko lamang ang pansamantalang pagpigil; hindi ko nalutas ang kondisyong ito mula sa ugat nito. Tulad lang ng sinasabi nito sa mga salita ng Diyos: “Habang ang mga tao ay lalong nasa presensiya ng Diyos lalong mas madali na gawin silang perpekto ng Diyos. Ito ang landas kung saan ginagawa ng Banal na Espiritu ang Kanyang gawain. Kung hindi mo nauunawaan ito, magiging imposible para sa iyo na makapasok sa tamang landas at ang pagiging pineperpekto ng Diyos ay hindi pag-uusapan. … kasama lamang ng iyong sariling pagsisikap at wala sa gawain ng Diyos. Hindi ba ito magiging isang bagay na mali sa iyong karanasan?” (“Tungkol sa Karanasan” sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao). Matapos maintindihan ito, mas sinasadya ko nang ilagay ang aking sarili sa landas na ito, na nililimot ang aking sarili, na hindi iniisip ang aking mga damdamin at mga saloobin; sa halip, inilalagay ko ang aking puso patungo sa paghahangad ng katotohanan, tapat na tinutupad ang aking tungkulin, upang magsanay sa pag-iisip nang higit pa tungkol sa mga salita ng Diyos, upang umasa sa mga salita ng Diyos sa aking mga gawa, upang pahintulutan ang aking sarili na mabuhay sa tamang kalagayan. Kahit na may mga pagkakataon sa aking partikular na pagsasagawa na hindi ako ganap na kumilos nang tama, naramdaman ko ang pagpapalaya at kalayaan ng pamumuhay sa liwanag at natamasa ko ang gawain ng Banal na Espiritu. Hindi lamang nakikita ko na ang sarili kong katiwalian at mga kakulangan, ngunit ako ay nagkaroon ng determinasyon sa pagnanais na magbago sa lalong madaling panahon at ng pag-uudyok upang maisagawa ang katotohanan. Ang aking pananaw ay nagbago din; hindi na ako mapanglaw, malungkot, at walang buhay, ngunit may sigla at kalakasan sa aking puso. Naging mas maligaya rin ako, at dama na napakasaya kong naninirahan sa iglesia!

Siyempre, ang aspetong ito ng katiwalian sa akin ay masyadong malalim at hindi posibleng lubusang tanggalin ang impluwensiya ni Satanas sa pagsasagawa ng mga bagay na ito nang ilang ulit. Gayunpaman, pinahintulutan ako ng Diyos na matikman ang tamis ng “pagtatapon ng impluwensiya ng kadiliman, paninirahan sa liwanag,” na nagbigay sa akin ng pag-uudyok at pag-asa sa aking pagpupunyagi. Naniniwala ako na hangga't patuloy ako sa pagtitiyaga sa pakikipagtulungan sa Diyos at lumakad sa landas na itinuturo ng Diyos, hanapin ang katotohanan sa lahat ng bagay, at mamuhay sa mga salita ng Diyos, aking itatapon ang mga tanikala ng espiritu, itatapon ang impluwensya ng kadiliman, at matatamo ng Diyos.

Pinagmumulan:https://tl.godfootsteps.org/testimonies/shaking-off-the-shackles-of-the-spirit.html
 

Ang pag-ibig ng Diyos sa tao ay nangangahulugang hindi lamang pagbibigay ng mga pagpapala sa tao, higit sa lahat ay nangangahulugang pagiging laman, nakatira sa gitna ng tao, at pagpapahayag ng katotohanan upang mailigtas ang tao. Ang pag-ibig ng Diyos sa tao ay hindi makasarili.